معنی زنده زا در لغت نامه دهخدا

بچه زا. ج، زنده زایان. بچه زایان. پستانداران. (فرهنگ فارسی معین)

معنی زنده زا در فرهنگ لغت هوشیار

بچه زا جمع زنده زایان بچه زایان پستانداران

معنی زنده زا - جستجوی لغت در جدول جو

زنده زا(دَ / دِ)

لغت نامه دهخدا

زنده زا

فرهنگ لغت هوشیار

زنده دل

روشن ضمیر، روشن روان، مقابل مرده دل و افسرده دل، خوشحال، شاد

فرهنگ فارسی عمید

زنده نام

(زِ دَ / دِ)

خوشنام. نیکنام. که نامش پایدار و جاویدان باشد. بلندآوازه:
کرد عتبی با کسائی همچنان کردار خوب
ماند عتبی از کسائی تا قیامت زنده نام.
سوزنی (یادداشت بخط مرحوم دهخدا).
جاودان ماند کریم از مدح شاعر زنده نام
زین بود شاعرنوازی عادت و رسم کرام.
سوزنی (ایضاً).
باش ممدوح بسی مادح که ممدوحان بسی
زنده نامند از دقیقی و کسائی و شهید.
سوزنی (ایضاً).
رجوع به مادۀ بعد شود

لغت نامه دهخدا

زنده واف

(زِ دَ /دِ)

مرغ هزاردستان بود. (اوبهی). بمعنی زندباف که بلبل و مرغان خوش الحان باشند. (آنندراج). بلبل. (ناظم الاطباء). رجوع به زندباف و زندواف شود

لغت نامه دهخدا

زند و زا

(زِ دُ)

در تداول زه و زا کردن. زائیدن. و با کردن صرف شود. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا).
- زند و زا کردن، توالد و تناسل کردن. (یادداشت ایضاً)

لغت نامه دهخدا

زاده زنا

(دَ / دِ یِ زِ)

زنازاده. حرام زاده. (ناظم الاطباء). و رجوع به زاده و زنازاده شود

لغت نامه دهخدا

خنده زن

(تَ کَ دَ / دِ)

خنده کن. خنده کننده. (یادداشت بخط مؤلف) :
حلق و لب قنینه بین سرفه کنان و خنده زن
خنده بهار عیش دان سرفه نوای صبحدم.
خاقانی.
هر که سخن نشنود از عیب پوش
خود شود اندر حق خود عیب کوش
گر که زند خنده بر او مرد و زن
او هم از آن خنده شود خنده زن.
امیرخسرو دهلوی.
، مسخره کننده. (یادداشت بخط مؤلف)

لغت نامه دهخدا

انده زدا

(پَ سَ دَ دَ / دِ)

انده زدای. اندوه زدا. آنکه اندوه را می زداید و ازبین می برد:
زنگ انده گوهر عمرم بخورد
چون کنم انده زدایی مانده نیست.
خاقانی.
شوم هم در انده گریزم ز انده
کز انده به انده زدایی نبینم.
خاقانی.
داود صوت انده زدای الحان موسیقی سرای
ادریس دم، صنعت نمای، اعجاز پیدا داشته.
خاقانی

لغت نامه دهخدا